Kolejny z cyklu obraz Marka i kolejny, którego tematem jest kobieta, a dokładniej jej twarz. Kobieta to byt natchniony, często występny i zdradziecki, jak mówią słowa piosenki Alicji Majewskiej, jednak przede wszystkim delikatny, tajemniczy, pełen nieopisanej aury czy magnetycznej energii. 

 

 

Kobiece piękno na tym obrazie przejawia się w spojrzeniu, odrobinę zamglonym, tajemniczym, jak również ustach, naturalnie koloru czerwonego. Kobieta jak to w życiu jest tu przedstawiona w sposób barwny (zastosowana kolorystyka), tajemniczy (zamglone spojrzenie, oddający pożądanie (ułożenie ust), ciepły (kolor skóry).

Marek lubi stosować ciepłe, ale zarazem wyraziste barwy, które w sposób stanowczy oddadzą nastrój oraz pogłębią znaczenie przedstawionego obiektu. 

Kobiety kochają piękno, chcą być tajemnicze, pewne siebie, pożądane, chcą mieć klasę, chcą być klasą samą w sobie, chcą być muzami, chcą budzić zachwyt, ale i budować pewien dystans, są sprzecznościami samymi w sobie i wydaje mi się, że to sprzeczne piękno udało się uchwycić Markowi na tym obrazie…

Pozostawiam Was z dziełem i życzę miłej interpretacji.

 

autor obrazu: Marek Zieliński

autor tekstu: Joanna Chudoba